Πώς η φιλοσοφία συνέβαλε στην θεραπεία του ανορθολογισμού που κυριάρχησε στον δημόσιο λόγο στις μέρες της πανδημίας;  Ήταν η κρίση χρυσή ευκαιρία για μια εποχή ανανεωμένου κομμουνισμού όπως φαντάστηκε ο Ζίζεκ; Ποιο ήταν το ηθικό κριτήριο πολλών δυτικών χωρών να καθυστερήσουν στη λήψη σκληρών μέτρων προστασίας; Λαϊκισμός, καπιταλισμός και οι διαφορετικές εκφάνσεις του ωφελιμισμού, στο πρώτο άρθρο της σειράς πάνω σε θέματα φιλοσοφικού διαλόγου στην περίοδο της παγκόσμιας κρίσης της COVID-19. [BOOK PRESS, 2020]

Τα παιδιά βομβαρδίζονται από βλακείες. Μεγαλώνουν σε έναν κόσμο στον οποίο η βλακεία είναι το κυρίαρχο συστατικό. Τα πάντα κινούνται γρήγορα, κυλώντας στην επιφάνεια της γνώσης με τέτοια ευκολία, ώστε ο «πάγος» που μας χωρίζει από την ουσία της να παραμένει άθικτος. [BOOK PRESS, 2013]

Με αφορμή την ακύρωση της έκδοσης του βιβλίου του Woody Allen από τον εκδοτικό οίκο Hachette, μερικές σκέψεις για την ελευθερία του λόγου, τη λογοκρισία και τον ολοκληρωτισμό των αυτόκλητων υπερασπιστών της ηθικότητας. [BOOK PRESS, 2020]

Σε αυτή τη δεύτερη φάση της πανδημίας, ένα πρωτόκολλο από μικρές καθημερινές συμπεριφορές που θα τηρούμε προσεκτικά, αποτελεί μια τεράστια συνεισφορά ώστε να μείνουμε όλοι ασφαλείς. Όμως, αν θέλουμε να έχουμε την ευθύνη για τις πράξεις μας, ως ηθικά πρόσωπα που πράττουν σύμφωνα με το καθήκον τους, τότε θα πρέπει να το τηρούμε από επιλογή, κι όχι ως μαριονέτες που συμπεριφέρονται όπως κάποιος άλλος τους επιβάλλει. [LIFO, 2020]

Σήμερα, όλοι μαζί και καθένας από εμάς ξεχωριστά, καλούμαστε να διαχειριστούμε μια ασυνήθιστη κατάσταση, μια πανδημία, η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο ξεκίνημα και είναι άγνωστο το πώς θα εξελιχθεί. [LIFO, 2020]

Τι μάθαμε από την πανδημία; Πώς τα όσα ζήσαμε κατά τους πρώτους μήνες του λοιμού, από τους κινδύνους, τις απώλειες, τις δράσεις και τις παραλείψεις, μέχρι τη λειτουργία των παραδοσιακών δεσμών και την εμπιστοσύνη προς τους θεσμούς, μπορούν να συμβάλλουν στην επιτυχή αντιμετώπιση της πανδημίας στο αμέσως επόμενο δύσκολο διάστημα και να γίνουν η αφορμή για μια νέα πορεία; Μια κριτική παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Πολίτη «Το παράδειγμα της Ελλάδας: 16 μαθήματα από την πανδημία» (εκδ. Ψυχογιός). [ΒΟΟΚ PRESS, 2020] 

Τα διλήμματα που εξετάζουμε υπό το πρίσμα της επιχειρησιακής ηθικής, αφορούν κυρίως την ευθύνη νομικών (τεχνητών) προσώπων, δηλαδή των επιχειρήσεων: [α] απέναντι σε φυσικά πρόσωπα (εργαζόμενους, μετόχους, καταναλωτές) [β] απέναντι σε άλλα τεχνητά πρόσωπα (οργανισμούς ή συστήματα όπως είναι οι άλλες επιχειρήσεις ή οντότητες όπως η κοινωνία, το κράτος κλπ) και [γ] απέναντι στο φυσικό περιβάλλον. Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει λοιπόν, είναι κατά πόσο δικαιούμαστε να μιλάμε για «ηθική» ή «κοινωνική» ευθύνη τεχνητών οντοτήτων όπως είναι οι επιχειρήσεις. Το δεύτερο ερώτημα σχετίζεται με τον οντολογικό χαρακτήρα των επιχειρήσεων. [BUSINESS ETHICS, 2008]

Με αφορμή την πρόσφατη διεθνή οικονομική κρίση, έγινε εκτεταμένη συζήτηση σχετικά με την ηθική ευθύνη των επιχειρήσεων. Όσοι ασχολούνται με την «Επιχειρησιακή Ηθική», θα έχουν προβληματιστεί σχετικά με το «οξύμωρο» του όρου, αφού αμφισβητείται με ισχυρά επιχειρήματα το κατά πόσο μπορούν «τεχνητά» ή «νομικά» πρόσωπα (όπως οι επιχειρήσεις) να είναι «ηθικά πρόσωπα» και κατά συνέπεια να έχουν ηθική ευθύνη για τη δράση τους. [CSR REVIEW, 2008]

Οι επιχειρήσεις, δρουν και αναπτύσσονται μέσα σε ένα σύστημα αγοράς το οποίο χαρακτηρίζεται από συνέργειες και συμπληρωματικότητα. Σε ένα σύστημα συμπληρωματικό, δεν μπορώ να ζημιώσω κάποιον, χωρίς να ζημιωθώ κι εγώ, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα. [ΕΞΠΡΕΣ, 2012]

Τα βιβλία φιλοσοφίας για όλους, αποτελούν μια καλή αφορμή για να εισαχθεί κάποιος σε έναν κόσμο όχι όπως πραγματικά τον αντιλαμβανόμαστε ή τον έχουμε μάθει αλλά σε έναν κόσμο όπως θα μπορούσε ή όπως θα έπρεπε να είναι. Έτσι τα βιβλία αυτά μπορούμε να πούμε ότι λειτουργούν περισσότερο σαν ένα κλειδί που ανοίγει μια πόρτα, όχι προσφέροντας την «αποκάλυψη», αλλά διεγείροντας περισσότερο την περιέργεια για αυτό που βρίσκεται πίσω από την πόρτα. [BOOK PRESS, 2012]

Από τις αρχές 20ου αι. τα βιβλία Φιλοσοφίας για Όλους κερδίζουν συνεχώς «πόντους» στα ράφια των βιβλιοπωλείων και ως προϊόντα μαζικής κατανάλωσης, καλύπτουν πλέον ένα ευρύτατο πεδίο ενδιαφερόντων. Παρακάτω επέλεξα ορισμένους αντιπροσωπευτικούς τίτλους, τους οποίους και παρουσιάζω συνοπτικά. [BOOK PRESS, 2010]

Τι συμβαίνει με την πραγματικότητα αφού βρισκόμαστε δεσμευμένοι από τα αισθητηριακά φίλτρα της αντίληψής μας; Τι είναι εν τέλει αυτό που ονομάζουμε νοητικό περιεχόμενο; Πώς είμαστε σίγουροι ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι αυτό που υπάρχει στον κόσμο; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που πραγματεύεται η παρούσα δημοσίευση, επιχειρώντας μια επισκόπηση του προβλήματος αντίληψης και πραγματικότητας, μέσω κλασσικών φιλοσοφικών παραδειγμάτων. [LITTERATERRA, 2011]

Τα Διαγνωστικά Εγχειρίδια Ψυχιατρικής ταξινομούν κατηγορίες παθήσεων όπως: [α] διανοητικές δυσλειτουργίες που σχετίζονται με συγκεκριμένη εγκεφαλική βλάβη και [β] ψυχικές διαταραχές που αποδίδονται, όπως λέει ο Szasz (1972) ψευδεπίγραφα και καταχρηστικά, ενώ στη πραγματικότητα αφορούν σε προβλήματα επιβίωσης, στα οποία η «ετικέτα» ψυχική νόσος, στιγματίζει ανθρώπους που η συμπεριφορά τους, ενοχλεί ή προσβάλει άλλους ανθρώπους. Η συζήτηση στο παρόν, αφορά, ανεξάρτητα από τους αφορισμούς του Szasz, τις διαταραχές που συνδέονται με συμπεριφορές οι οποίες αξιολογούνται ως μη επιθυμητές και συνεπώς ως μη υγιείς. [ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ, 2008]

H Ιστορία της Τρέλας του Foucault και στη συνέχεια η αντιπαράθεση Foucault - Derrida για τη σχέση της τρέλας με τη λογικότητα πριν και μετά τον Descartes, στάθηκε η αφορμή για την παρούσα διερεύνηση. Προεκτείνοντας την έρευνα στις θέσεις της σύγχρονης ψυχιατρικής προσέγγισα φιλοσοφικά τη τρέλα όχι μόνο ως μια κοινωνική «ετερότητα», ως μια παρέκκλιση από αυτό που θεωρούμε κανονικό - φυσιολογικό, ή ως το αντίπαλο οχυρό του «κάστρου» της λογικότητας, αλλά ως αφορμή για να επανατεθούν ζητήματα που σχετίζονται με το ίδιο το φυσιολογικό, το υγιές, το κανονικό και την ίδια τη φύση αυτού που ονομάζουμε λογικότητα κι αυτού που ονομάζουμε Λόγο. [ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, 2007]

Πώς μια εβραία, διωγμένη και φυλακισμένη από τους ναζί, μπορεί να προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις, όταν παρακολουθεί από κοντά την δίκη του αρχιερέα των ναζί για τα εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας; Πώς η αντισυμβατική σκέψη της και η τόλμη της να δει «καθαρά», καταφέρνει να δυσαρεστήσει τους πάντες, και πώς δυσαρεστώντας τους πάντες, καταφέρνει να θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες μορφές της πολιτικής φιλοσοφίας του 20^ου αιώνα; [BOOKPRESS, 2013]